วันนี้ขอมาอัพเดทบล็อกกันต่อเกี่ยวกับเรื่อง How to Success... เนื้อหาต่อไปนี้ผมก็ยกเอามาจากการอ่านหนังสือเช่นเดิม...และผมก็คิดว่า มันก็น่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ...
หนังสือเล่มนี้ ติดอันดับหนังสือขายดีของ SE-ED ด้วยนะครับ... ผู้เขียนคือ คุณสมคิด ลวางกูร เจ้าของวลีที่ว่า "วลีกวนตา วาจากวนตีน" ชื่อหนังสือคือ "ไอ้แป๊ก... คนไทย...ที่อายุน้อยที่สุด...และเก่งที่สุดในโลก..."
สรรพคุณของผู้เขียน ขอบอกเลย สุดยอดเอามากๆ...ผมอ่านหนังสือเล่มแรกของเขาคือ "พลิกชีวิต...จากหายนะ...สู่ความสำเร็จ..." อ่านแล้ววางไม่ลงนะครับขอบอกกันเลยตรงนี้...อ่านแล้วไฟลุกท่วมหัวเลยนะครับ... (เฉพาะคนที่ค้นหาความสำเร็จนะครับ) ชีวิตแบบว่าเวอร์สุดๆ ทรหดสุดๆ ฮาร์ดคอร์เลยก็ว่าได้... ลองไปหาอ่านกันดูนะครับ...ผมขอการันตี...ราคาก็หยิบซื้อกันได้สะดวกแค่ 150 บาท...
มาเข้าเรื่องกันต่อนะครับ...กับเครื่องมือทำนายอนาคต... การเลือกบริโภคข้อมูล และการเลือกสื่อเป็นตัวทำนายอนาคต...เอาง่ายๆเลยครับ
1. เพื่อนที่คุณคบ
2. หนังสือที่คุณอ่าน
ดูง่ายๆแค่ 2 อย่างก็จะรู้อนาคตอีก 2 ปี 3 ปี 5 ปี 10 ปี จะเป็นเช่นไร
คุณคบเพื่อนแบบไหน นั้นก็เป็นสิ่งแวดล้อมหนึ่งที่พาคุณดำเนินไป...ถ้าเลือกคบเพื่อนประเภท แทงบอล เล่นดัมมี่ เล่นป๊อกเด้ง กินเหล้า เที่ยวผู้หญิง เล่นเกมส์วินนิ่ง รับรองเลย ชีวิตคุณหายนะแน่ๆ...
แต่ถ้าคบเพื่อนที่ตั้งใจทำมาหากิน สร้างธุรกิจของตนเอง มีวิสัยทัศน์ รับรองเลยคุณก็จะเป็นแบบนั้น เพราะคุณจะปล่อยเพื่อนคุณสำเร็จไปคนเดียวไม่ได้...
ผมไม่ได้บอกให้คุณเลิกคบใครนะครับ... แต่คุณต้องมีปัญญา เราไม่ทิ้งเพื่อนไปไหนหรอก...แต่ถ้าเราเริ่มมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป เดี๋ยวเราก็จะเจอกลุ่มที่เป็นแบบเราเอง...เช่น ถ้าคุณต้องการที่จะหยุดกินเหล้า...แล้วมีเพื่อนมาชวน คุณก็บอกไปว่าไปได้นะ แต่ขอ งด การดื่ม...ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ กินแต่โค้ก...รับรองต่อไปเพื่อนคุณก็เข้าใจเองและก็ไม่ชวนคุณอีกเลย มันก็ไปชวนคนอื่นกิน เมามายต่อไป...แต่คุณก็จะมีชีวิตที่มีสาระมากขึ้น...และเพื่อนดีๆ ชวนทำสิ่งดีๆก็มีมากขึ้น...เพื่อนคุณก็ไม่ได้ลดลงเลย แค่คุณจะมีเพื่อนดีๆ เพิ่มมาอีกมากมาย...
เรื่องนี้ผมลองมาแล้วครับ รับรองแจ่ม... ผมเลิกดื่มสุรามาแล้ว 5 ปี ไม่เห็นเสียเพื่อนเลย...เพื่อนมันก็ยังชวนไปโน่นนี่นะ...เราก็ไป แต่เพื่อนก็รินแต่โค้กให้เรา...เห็นมั้ยครับ...ไม่เห็นเสียเพื่อนเลย...
เดี๋ยวผมจะมาต่อ ภาค 2 ในบทความนี้นะครับ...เพราะเรื่องมันยาวครับ... ขอบคุณมากครับที่ กรุณามาอ่าน... ^^
0 comments:
แสดงความคิดเห็น